Sometimes... a girl's gotta do what a girl's gotta do

11/03/2013

Sometimes, a girl's gotta do what a girl's gotta do... en dat is...shoppen!! Aangezien Raj me morgen naar een postkantoor zou brengen om alle recente aanwinsten op te sturen en de prijzen hier in de lokale winkeltjes van Pushkar meer dan redelijk zijn, besloot ik om me eens goed te geven. Hier is het ook de eerste keer dat ik spulletjes tegenkom die echt mijn ding zijn en flashy genoeg zijn (high standards!! ;-)). Ik moet zeggen, the endorphins sure kicked in... Het is toch elke keer weer ontzettend verrassend hoe bevredigend shoppen kan zijn voor een vrouw.
Onderweg kwam je in de binnenstad een aantal kapperszaken tegen waar ook massages gegeven werden. Ik kreeg toch wel last van mijn schouders, zo van het shoppen en het dragen van de stoffen winkelzakjes (kuch), en besloot om me eens goed onder handen te laten nemen. Laten we het zo stellen: zo intens dat het goed deed op het ene moment, zo ontzettend pijnlijk was de massage (hoofd, schouders en rug) op het andere moment (no way dat ik hier een full body massage laat doen door een man, dat vertrouw ik toch niet zo :-)). Ik heb er zelfs een blauwe plek aan overgehouden op mijn onderarm, just saying :-). De massage van je hoofd was echt wel tof, maar massageman was op een gegeven moment zodanig mijn haar aan het touperen door zig zag en vliegensvlug met zijn handen erdoor te vliegen, dat ik hem ervan verdacht me stiekem een rastakapsel te willen aanmeten zoals wel meer buitenlandse hippiemeisjes hebben die hier in Pushkar op straat rondlopen. Grappig: soms kreeg hij tussendoor telefoon, dan stopte de massage even, en iets daarna ging hij weer gewoon verder. Trouwens, wat me opvalt bij Indische mannen is dat, als ze telefoon krijgen, heel vaak in het begin van het gesprek de naam noemen van de stad waar ze zich op dat moment bevinden. Alsof ze regelmatig rondreizen en degene die belt vraagt 'waar hang je nu weer uit?' (is nog altijd een betere vraag dan het buitengewoon irritante 'ha, leeft ge nog?' :-). Ja anders nam ik nu de telefoon niet op, of wat had je gedacht?).
's Middags ben ik gaan lunchen in een Israelisch eettentje en heb ik een falafel met avocado, gegrilde aubergine en verse (maar dus ook rauwe) sla en tomaten gegeten... A serious risk, maar so far so good. Het zag er gewoon te aanlokkelijk uit!! Ik vrees dat de turista hier op een gegeven moment toch eens onverwacht en genadeloos gaat toeslaan :-). Maar het was echt superlekker en heb er een leuke babbel gehad met een sympathiek koppel uit Parijs dat gedurende 4 maanden rondtrekt hier in India.
Tussen het shoppen door was het uiteraard af en toe ook time for some chai. Ben naar dat ene theetentje van gisteren geweest en dan nog naar het cafeetje van het Out of the Blue restaurant... Daar hadden ze achterin een soort lounge gedeelte waar je je chai kon nuttigen op kussens op de grond. Ik kreeg precies wel jeuk van daar te zitten, heb er maar niet te veel bij stilgestaan, maar het was echt een welkom moment van rust.

VRIENDELIJKE VROUWEN
Het is echt fijn om te zien hoe ontzettend vriendelijk Indische vrouwen tegen je kunnen zijn op straat. Ze lachen naar je, knikken vriendelijk en als je teruglacht en -knikt zijn ze helemaal in de wolken. Vooral de oudere vrouwen zijn erg sympathiek. Toen ik aan dat ene theetentje zat op een bankje, zaten twee oudere Indische vrouwen achter mij eveneens te genieten van een kopje chai. Op een gegeven moment maakte een van hen het zichzelf nog extra gemakkelijk en liet ze haar blote voeten naast mij rusten op het bankje.. en je hoorde echt zo de zucht van verlichting van 'aaahhh, dat doet goed!'. Ik moest even grinniken. Toen ze iets later terug vertrokken, zeiden ze heel vriendelijk goeiedag. Het zou toch wel tof zijn om wat Hindi te kunnen spreken, dus ik heb me een boekje 'Beginner's Hindi' aangeschaft. Hopelijk ga ik niet per ongeluk iemand beledigen of zo :-).

WIST JE DAT...
- in sommige theekraampjes een groot vat met helder water klaarstaat voor al degenen die nood hebben aan een slokje water? Je kan dan met een beker water eruit scheppen en je dorst lessen.
- duiven voor Indiers heilige dieren zijn? De reden is, volgens Nandu, dat duiven niet wegvliegen als je dichterbij komt, je niet aan zullen vallen of bijten zoals de straathonden bijvoorbeeld wel misschien zullen doen. Het zijn 'vredige' beesten die dan ook met het nodige respect dienen behandeld te worden. Talking about a change in perspective!
- de Indische mannen hier in het Pushkar Heritage hotel de ganse dag door scheetjes laten? Ineens hoor je 'prot', van dichtbij of in de verte, en dan kijkt de schuldige zo even rond van 'tumtidum'... I heard that, bro!!
- je hier bij het shoppen je spulletjes in een stoffen in plaats van plastic winkelzakje meekrijgt?
- Indische groentesoepen ongelofelijk lekker zijn?
- rose lassi ook niet te versmaden is?
- ik vandaag, voor de eerste keer sinds ik hier ben, een koe heb horen loeien terwijl ik thans al veeeeel koeien de revue heb zien passeren? (schrijf ik toch niet eerst 'een koei', djeez Nathalie, eens op tijd gaan slapen misschien :-))
- ik het echt heel erg apprecieer dat ik zo'n toffe reacties krijg op mijn reisblog?
- ik binnenkort, als de tour met driver Raj afloopt, helemaal alleen op stap in India ben?
- mijn reis ondertussen al 10 dagen bezig is en ik dus al op de helft zit?

KLEURRIJK RAJASTHAN
Vandaag werd weer maar eens duidelijk hoe kleurrijk Rajasthan kan zijn. De straten waren gevuld met Indische vrouwen die gekleed waren in de meest opvallende en uiteenlopende hevige kleuren... Soms stond ik gewoon even stil om het beeld in me op te nemen. Aangezien ik zelf een ongelofelijke felle kleurenfan ben, was dat puur visueel genieten!

ALLEEN REIZEN
In je eentje rondreizen valt me echt bijzonder goed mee moet ik bekennen. Ik had veel meer moeilijke, eenzame of frustrerende momenten verwacht. Tot nu toe heb ik slechts twee keer een moment gehad waarin ik dacht 'nee, dit is echt niet leuk, waar benn ik in godsnaam aan begonnen??!!' en beide momenten vonden plaats in de eerste twee dagen van mijn reis. Ik mis geen reisgezelschap, kan lekker schrijven, genieten, mijn ding doen en dagdromen, en ervaar deze reis dan ook als een geschenk. Weet je wat het ook is: als je alleen reist, stel je je veel meer open voor een land, de gebruiken, de lokale bevolking, ... Je hoeft met niemand rekening te houden en kan gewoon je ogen de kost geven in het betoverende India, zonder gestoord of afgeleid te worden. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het ook ontzettend leuk oom samen met iemand te reizen, of dat nu je lief of een goede vriendin is, maar helemaal in je eentje, dat is toch een unieke ervaring die je jezelf toch minstens een keer mag gunnen!
Helaas gaat zo'n intense reis ook ontzettend snel voorbij en zit ik al in de helft... Ik sta helemaal open voor part two!!! Morgen op naar Agra!!

BY THE WAY
Ik zit hier net nog een laatste stukje te bloggen op het terrasje net voor mijn hotelkamer en het begint stilletjesaan donkerder te worden. Een van de mensen van het hotel kwam net even de buitenverlichting voor me aansteken... Zo attent!

En YES, eindelijk zijn mijn treintickets in orde! 14/03 neem ik de nachtbus van Agra naar Varanasi, waar ik 's ochtends arriveer en twee nachten verblijf in een ashram. Dan neem ik de 17e of 18e (weet het niet meer vanbuiten, kan zijn dat ik ook nog een extra nacht in een hotel in Varanasi ga logeren) de nachttrein naar Delhi, om daarna naar Amritsar te vertrekken (the Golden Temple!!) en de dag erna terug naar Delhi te reizen. Dan wachten me nog een paar dagen optrekken met mensen die ik heb leren kennen via CouchSurfing en waar ik ondertussen duchtig mee aan het smsen ben tijdens mijn reis (echt heel leuk), en dan... is het alweer tijd om naar huis te gaan!! Met andere woorden, ik probeer ook het tweede stuk van mijn reis zo bewust mogelijk mee te maken want het zal voorbij zijn voor ik het goed en wel besef...