Avontuurlijke rit op de nachttrein

 14/03/2013, 's avonds

9.20pm

Wagon S7 en sleeper seat number 7 van de Marudhar Express...Ik sta te wachten op de trein op het perron, expres in de buurt van een groepje andere toeristen, en dan komt een gammele trein aangereden. Oh boy, dat belooft :-). Wanneer ik wagon S7 zie naderen weet ik even niet wat ik moet denken... En als ik opstap al helemaal niet... Voel ik me hier wel veilig? De Indiers die al een plaatsje hadden in de trein, staren me onbevangen aan als ik mijn spullen op de slaapbank neergooi en ik staar even verrast terug. Ik ben dolblij dat mijn rugzal overal goed afgesloten is met slotjes want slapen zal ik hier sowieso... En ik wil natuurlijk graag morgenvroeg uit de trein stappen met al mijn spullen! Mijn slaapplaats is een gammele, met blauw reeds afgegaan leder beklede bank. Ik volg het voorbeeld van de Indiers in mijn buurt en doe mijn schoenen uit, zodat ik languit kan liggen op de bank, met mijn grote rugzak onder me als hoofdkussen en mijn kleinere rugzak bovenop mijn buik. Verschillende Indische mannen proberen mijn blik te vangen maar ik negeer hen en besluit om maar wat in mijn reisdagboek te schrijven. Mijn slaapbank is echt vlak naast de gang met de toiletten en de penetrante geur hiervan is met momenten niet te harden. Ook valt de toiletdeur, door het schokken van de trein, met momenten open en heb ik eersteklas uitzicht op een ronduit smerig, weliswaar Westers toilet met een ondefinieerbare plas op de grond die zich steeds meer verspreidt door het heen en weer gaan van de wagon.
Uiteindelijk probeer ik toch wat t3e slapen en dat lukt wonderwel. Ik val zelfs in een diepe slaap, weliswaar met mijn bagage stevig vastgeklemd, en slaap verschillende uren aan een stuk ongestoord door. Dat ze mijn schoenen gaan meenemen, daar ben ik niet bang voor want de zolen hangen op half zeven. Ben al op zoek gegaan naar brede plakband :-) maar ze binden hier alles samen met koorden, dus ben dat nog niet echt tegengekomen. Komt wel goed!
Adil komt waarschijnlijk volgend jaar in Europa wat rondreizen want hij moet voor zijn werk in Zweden zijn, en wil er een bezoek aan zijn Europese vrienden aan vastplakken. Ik heb hem al gezegd dat hij erg welkom is in Belgie, hij wil graag oude kerken bezoeken en plaatsen waar je andere mensen kan ontmoeten die met meditatie bezig zijn. Tijd genoeg nog om leuke plekjes uit te zoeken dus.
Er komt net een soort priester voorbij in een felgroen gewaad en ik denk dat hij geld vraagt voor zegeningen. En inderdaad, lap ik heb het zitten, *pok* zijn hand valt op mijn hoofd, hij begint een aantal woorden te prevelen en blijft bij mij stilstaan. Ik zeg 'no, thank you' en schrijf verder. Hij blijft stilstaan, ik blijf verder schrijven, vervolgens mompelt hij iets in het Hindi en wandelt door. No way dat ik hier, net voor de nacht valt, mijn geld zomaar ga bovenhalen. Daar voel ik me toch net niet veilig genoeg voor!
In de gang, aan de toiletten, zit een Indische vrouw op de grond samen met haar dochtertjes. Ze is geagiteerd en doet alsof ze een van de dochtertjes wil slaan wanneer deze van haar oren maakt. Later op de avond is ze ineens verdwenen. De vrouwen die naast me op slaapbanken liggen, liggen uitgestrekt al te soezen, dragen meerdere teenringen en hebben smoezelige nagellak op hun tenen. Sommige van hen hebben een deken over zich heen liggen, andere niet. Ik denk dat het een gezin is dat samen reist, er liggen nog een oudere man en jonge kerel bij, want in het midden hebben ze al hun bagage verzameld.
Boven mij zou nog iemand kunnen liggen, het zijn hier allemaal stapelbanken, naast mij drie boven elkaar, en in ons compartimentje is in totaal plaats voor acht mensen. Alles staat hier wel heel dicht op elkaar, euhh gezellig? Ik weet het niet, moet ik nog effe over nadenken ;-).

00.45am
Heb in feite nog OK geslapen tot nu toe. Plots werd ik wakker van een harde knal. Ik keek verdwaasd op en het was de treinconducteur die hard tegen de bovenste slaapbank gemept had om me wakker te maken. Ik liet mijn ticket zien en hij keek me echt zo aan van 'wat doe jij hier?'. Ik keek terug in de trant van'ja kerel, ik weet het, maar whatcha gonna do about it?'. ;-)
Er is geen airco in de wagon (is ook niet nodig 's nachts), er hangen wel ventilatoren maar die staan niet aan. Er is al genoeg tocht vanuit de gang, het is zelfs koud te noemen! Ik ga op zoek naar mijn bloes en jas in mijn grote rugzak en voel meteen, ahhh zoveel beter, een beetje warmte, als ik deze aangetrokken heb. Onderweg kom ik nog mijn twee bollen knalgroene wol tegen en haalnaald nummer 4 en hihi, ik kan het niet laten maar begin te haken op de trein :-). Het ritueel hoog houden, net als in Belgie!! Zo gaat de tijd natuurlijk ongelofelijk snel voorbij. Een andere vaste gewoonte van mij in de Belgische trein is om de Blik te lezen en die achteraf te laten liggen voor een volgende sensatiewellusteling.
Ik ben ondertussen zooo hard aan het hopen dat ik niet naar toilet moet vannacht. Maar ik probeer er niet te veel aan te denken, want dan wordt het alleen maar erger... Dan krijg je net de drang om te gaan, van de stress :-). Maar al bij al, ondanks alle ongemakken, voel ik me ontzettend vrij hier in India, vrij zoals ik me in jaren niet gevoeld heb. Dit is een van de mooiste en fijnste vakanties die ik ooit gehad heb.

7.15am
Wow, heb vrij goed aan een stuk doorgeslapen. Het is ondertussen echt koud op de trein. Net kwam een klein, in lompen gehuld jongetje naast me zitten en wilde het raam opendoen, maar ik heb meteen duidelijk gemaakt dat ik dat niet wilde. Het is serieus bedrijviger geworden op de trein, daarom heb ik mijn schoenen maar terug aan gedaan. Ik voel dat ik een mega-ochtendhumeur heb (heb ik normaal gezien geen last van nochtans, ben geen ochtendmens maar slechtgezind dat valt in de ochtend best mee), time for some breakfast :-).
Grappig nog: Adil vroeg me gisteren: 'What's with the green?'. Lol! Ja wat moet ik daarop zeggen? Mijn all time favourite colour?
Op een gegeven moment komt een man langs met een emmer vol groenten en een soort gekruide oranjebruine korrles, het ruikt eerder Marokkaans.Vervolgens volgen krantenman en chai-man.

9.30am
Heb nog wat kunnen slapen. Merk soms, als ik tussendoor wakker word, dat mensen me zaten aan te staren terwijl ik sliep. Tsss!!
Gisterenavond liep er iemand door de wagen met een geweer over zijn schouder, zo eentje wat je ook ziet bij die oorlogen op tv. Toen we vertrokken, hingen een aantal opgeschoten Indische schooljongen uit de ramen te kijken en ze probeerden de Taj Mahal te zien.
Een man, al iets westerser gekleerd voor een Indier met een grijs stoffen pak, zwart hemd, bruine wollen sokken en... I kid you not, roze sandalen, staat in de gang zijn gsm op te laden. Zijn superschattig zoontje met warrige gitzwarte haren komt rond zijn benen hangen. Hij zegt tegen zijn zoontje dat hij iets tegen mij moet komen zeggen of iets moet komen doen, vermoed ik vanuit mijn ooghoeken en inderdaad, daar komt het zoontje af en zegt schuw: 'Good morning!'. Ik lach vriendelijk terug en zeg 'Good morning!' terug waarop hij verlegen terugrent naar de papa. Zijn vader zegt opnieuw iets tegen hem, hij durft dan toch terug te komen naar mij en steekt dapper zijn linkerhand uit. Ik kijk even vreemd op, dan corrigeert de papa hem. Hij laat zijn linekrhand meteen zakken en steekt de rechter uit. Ik schud zijn handje en zeg 'Hello' en iieeee... verlegen qls ie is, rent hij terug naar zijn papa. Genoeg sociaal zijn met vreemde mensen voor vandaag!!
Daar is de chai-man weer, hij doet me aan een marktkramer denken omdat hij telkens zegt 'chai! chai!' in het voorbijgaan, terwijl hij een grote kan met chai en een resem kartonnen bekertjes met zich meezeult. Een vrouw komt voorbij, legt overal een briefje met tekst over een project voor arme kinderen, om geld/een donatie te krijgen.
Adil waarschuwde me om niets van Indische families aan te nemen in de trein. Een paar jaar geleden werden toeristen op deze manier soms gedrogeerd en waren ze achteraf hun bagage kwijt. In de Trotter stond nochtans dat het wel OK was om eten van hen aan te nemen, maar een gewaarschuwd vrouw is er twee waard! Blijkbaar doen 'roofbendes' zich voor als gezin en zo proberen ze je vanalles te ontfutselen.

10.50am
De trein zou normaal gezien om 10.30am aankomen in Varansi. We staan stil ergens en zijn er nog steeds niet. Heb Brigitte van de ashram al een paar keer proberen te verwittigen, maar heb netwerkproblemen en kan niet bellen of smsen. Twee Indische mannen geven me regelmatig een update over wanneer we gaan arriveren. Een buitenlandse toerist komt voorbij en vraagt 'Are you travelling alone', ik antwoord beamend en hij kijkt zo van 'amai, chapeau.' Ik dacht trouwens dat er zoveel vrouwen in hun eentje hier rondreisden, maar ben alleen nog maar de Luikse Paulette en de Oosternijkse Viola tegengekomen tot nu toe. Ze zitten misschien allemaal in een yoga ashram of zo :-).

11.15am
We zijn nog steeds niet aangekomen. De trein is hier al net zo onvoorspelbaar als thuis (maar ok, misschien is het hier wel nog net iets erger dan bij de NMBS, of zal ik zeggen B-rails?). Er komt een jongen voorbij met een levensgrote juten zak over zijn schouder, die vol steekt met plastic flessen en ander afval. Overl waar vuil ligt, raapt hij dat op en steekt hij dat in de zak. Hij sjokt verder en ziet er moe, maar gefocust uit.Onder de slaapbank nast me zie ik een piepklein grijsbruin meisje rondroetsjen met ongelofelijk grote oren.

12.00am
Aankomst in Varanasi, anderhalf uur te laat maar later hoor ik dat dat normaal is bij deze trein. Normaliter heeft hij standaard twee uur vertraging dus ik ben zelfs vroeg :-). Baba Raju wacht me op aan het Tourist Information Center buiten en dan kunnen we vertrekken naar de ashram.

Laat het me je vertellen, het avontuur is nu echt wel begonnen!!